Internt referansenummer: 20.02.09 – A

Kilde:
Gammalt frå Elvrom
Av: Lars M. Fjellstad
NORSK FOLKEMINNELAG NR. 57
OLSO 1945
Klikk her for å lese ”Føreordet” som er skreve i juli 1927

Lindørmen sker vara stor å lang, å høll tel for de meste i vatna. Den har hue som en måne’sgammal kalv, å så har’n lang mån neåver nakken.

Oppi Skogbygda fekk en kar sjå lindørmen. Han var på lag tri meter lang. Karen fekk itte slii ihæl’n. Han vart så rædd, så’n måtte ta kuten hematt.

Ho Ingeborg Daniels fekk sjå lindørmen en gong. Han hadde tii veien mot Juvberje. De skulle ha vøri en tå di siste lindørma i Elvrom. De var store grøper i marka etter’n.

Oppme Letjenna var de au e jinte som fekk sjå lindørmen. Ho kåm tel å tråkå på’n.

Vi har prøvd å komme i kontakt med etterkommere etter Lars M. Fjellstad uten hell. Hvis noen som leser dette, kan komme med opplysninger som fører til at vi kan komme i kontakt med etterkommere, setter vi stor pris på om dere tar kontakt med www.historier.no.