Internt referansenummer: 09.02.2013 – A
Kilde:
FRÅ GAMLE DAGAR
FOLKEMINNE FRÅ SIGDAL OG EGGEDAL
Andreas Mørch
NORSK FOLKEMINNELAG NR. 27
OSLO (NORSK FOLKEMINNELAG)
1932
Klikk her for å lese ”FØREORDET”

 

Per Hovenga

 

Hovengen var frå Modum, men han var mykje i Sigdal. Han er blitt hugsa for styrken sin.

Det var nokon karar som heldt på med ein kvennstein. Døm skulde ha’n opp ein bakke, men han var for tung. Så kom han Per dit og vart ståande og sjå på dem ei stund. Da han hadde sti’i der ei tid, sa han det:

«Di har vel ikkje et reip som vi kunde tre’ gjennom auge på steinen?» Jau, døm hadde et. Døm fant det til og smetta det gjennom steinen og laga rennesnuru på.

«Hjelp mei nå karar så je får’n oppå ryggen!»

Da døm endeleg fekk sliti stein oppå ryggen hans, bar Hovengen kvennstein opp bakken og la han der han skulde liggi. Han vog over to skippund.

Det var ein oppi Rollag døm kalla Bronstølkjempa. Han vilde vera slik ei kjempe. På ein auksjon dreiv han og spretta sei frampå gølvet. Han var til og tok borti nokon ver. Han Per Hovenga satt der og. Han brydde sei ikkje noko om denna karen, enda han var til og spretta’n på kjakan gong etter gong.

Til slutt sa han det, Hovengen:

«Nå har du spretta mei så mange gonger, at nå vil je sprette til dei ein gong.» Han la til Bronstølkjempa på kjakan med flate handa, så han stupa stad. Han prøva til å oppatt, men han makta ikkje å reise sei. Enda da slo han Per bare med flate handa. Han hadde ikkje lov til å slå med knyttnevan Han hadde sli’i av kjakabeinet på ein mann ein gong. Etter det vart han nekta å slå med anna enn flat hand. I andletet til Bronstølkjempa synte det sei draget etter fingrane. Halvhuda var borte.